Realisme – Naturalisme (1850 – 1870)

Het realisme was een stroming in de 19e-eeuwse beeldende kunst en literatuur, waarin gestreefd werd naar het weergeven van de (maatschappelijke) werkelijkheid. De stroming was vooral sterk in Frankrijk rond het midden van de eeuw en wordt gezien als reactie op de Romantiek.

Halverwege de 19e eeuw rees er bij diverse schilders verzet tegen de afstandelijke stijl van het classicisme en de overdreven stijl van de romantiek. Het realisme beeldde alledaagse gebeurtenissen af, een groet of gewone arbeiders aan het werk op het land. De manier van schilderen was vergelijkbaar met die van de romantiek: veel bruintinten en realistische verhoudingen en kleuren. Gustave Courbet was de oprichter, belangrijkste schilder en woordvoerder van het realisme. In Nederland is het met name Jozef Israels die het realisme doorvoerd.

Het naturalisme is in de schilderkunst een vorm van weergave, die op zichzelf tijdloos is: het natuurlijk (d.i. realistisch) en ongestileerd uitbeelden van de werkelijkheid, dat wil zeggen van voorwerpen of levende wezens in een natuurlijke omgeving.


> Terug naar stromingen overzicht